Where can I cancel my flight?
Door: Muriël
Blijf op de hoogte en volg Muriël
05 April 2017 | Australië, Cooloolabin
Hi Dutchies!
Ja die titel lezen jullie goed... waar kan ik mijn vlucht cancellen? Ik wil hier graag blijven. (PUNT) Helaas roept de studieplicht weer bijna, dus aan al het moois komt bijna een einde. Toch heb ik jullie nog behoorlijk wat bij te praten. Laat ik maar eens beginnen met mijn laatste stageweek en mijn reis alleen door de Outback, Adelaide en Melbourne!
3 Maart kwam sneller dan gehoopt en verwacht: mijn allerlaatste stagedag. Nadat ik een heerlijk afscheidsdiner op donderdagavond had gehad van mijn HR collega's, kwam ik vrijdag met een dubbel gevoel aan op mijn werk. Aan de ene kant had ik super veel zin in mijn trip die op 4 Maart zou beginnen, maar aan de andere kant wilde ik dit fantastische team helemaal niet verlaten. Daarnaast had ik die nacht ervoor al afscheid van Marlou genomen en moest ik datzelfde doen met Anna voor ik naar mijn werk ging. De gezellige sfeer was dan ook ver te zoeken op dat moment. Eenmaal om 17:00 begon de vrijdagmiddag borrel en werd ik door het team nogmaals apart genomen. Nu raad je al wel dat ik de sentimentele kant van mezelf weer heb laten zien tijdens de "speech" die Liv opdroeg om me te bedanken. Volgens mij waren mijn ogen meer rood die dag dan wit... na wat lieve woorden werd me een presentje uitgereikt: een polaroid camera en een goud kettinkje. Echt super lief dat ze dit allemaal voor me over hebben! Nog steeds voel ik me enorm verwend bij deze lieve mensen. Na genoeg gejankt te hebben, heb ik de avond goed afgesloten met wat andere collegaatjes, drankjes en uiteindelijk konden de tequila shots ook niet wegblijven. Pjirkje en Anouk zijn me nog op komen zoeken omdat ik hen ook niet meer echt zou zien. Dit voelde alleen niet als een officieel afscheid omdat ik Anouk bijvoorbeeld nog zou zien als ik mijn ouders van het vliegveld moest oppikken in Sydney.
De volgende ochtend werd ik gedropt op het vliegveld en begon dan eindelijk mijn langverwachte trip met als eerste stop Alice Springs. Op naar het red center, de eindeloze lange wegen en de beroemde Uluru. De hele vlucht heb ik voor apengapen gelegen. De vermoeidheid van de voorgaande dagen kwam even om de hoek kijken en ik lag al in een diepe coma voor we überhaupt met het vliegtuig waren opgestegen. Na een vlucht van 3 uur zette ik voet aan wal in Alice Springs, midden in de middle of nowhere. Met mijn geleende backpack, uiteindelijk aangekomen in mijn hostel voor alleen die ene nacht, lag ik alweer voor uitgeteld op mijn bed. Zo heet dat het er was en zo slaperig dat ik ervan werd. Uiteindelijk heb ik me uit bed weten te slepen om de zonsondergang te kijken op Anzac Hill samen met mijn kamergenootje Sarah, die blijkbaar de volgende ochtend dezelfde outback tour ging doen.
Om 5 uur ging dan ook het snerpende geluid van mijn wekker. Het voelde even weer als mijn zaterdagochtend Albert Heijn werktijden. Eenmaal opgehaald door de bus begon dan eindelijk de tocht door de outback heen die zou gaan eindigen in Adelaide. Ik maakte me alleen een beetje zorgen om de groep, ondanks Lian en Sarah, bestond de rest voor 80 procent uit Duitsers of swis-duitsers. Die begonnen natuurlijk hun eigen taaltje al weer lekker te verspreiden. Come on guys, we zijn in Australië. Pas je een beetje aan aan de taal!
Na een lange tocht van ongeveer vier uur kwam we uiteindelijk aan op onze eerste campsite, dichtbij Uluru. Na een lunch en een duik in het zwembad, zijn we uiteindelijk gaan rijden naar de Uluru om daar een wandeling te maken langs de berg. Uiteindelijk hebben we de avond afgesloten met een prachtige zonsondergang bij Uluru terwijl we aan het genieten waren van een zelfbereide avondmaaltijd en een heerlijke koele cider. De comfiness was alleen voor korte duur want die nacht werd de eerste nacht slapend in een swag, in de open lucht, met alle beesten in de buurt en vooral veel sterren aan de hemel. Ik moet zeggen dat het me allemaal is meegevallen. Ik heb de eerste nacht als een roosje geslapen in mijn swag!
De twee dagen daarna hebben we vooral veel hike tochten gedaan. De wekker om 04:00am, ontbijt nummer een om 04:30am en onderweg naar de volgende bestemming om 05:00am. Naast een hike van 7,4km bij Valley of the Winds bij Kata Tjuta zijn we ook de hike van 6km "the heart attack hill" in Kings Canyon gaan uitproberen. Deze laatste tocht vond ik toch wel de mooiste die ik heb gedaan in Aussie. Om 6 uur al aan het klimmen waardoor ik heb kunnen genieten van een zonsopgang op de top (terwijl het meerendeel van de groep nog hijgend en puffend halverwege de berg hing).
Na twee korte en slopende nachten kon ik eindelijk weer in een normaal bed slapen met een normaal kussen EN een airconditioning. Halleluja. De volgende ochtend was het opstaan zelfs pas om 06:00am waardoor het gewoon als uitslapen voelde. Vanuit Cooper Pedy zijn we door gereden naar Wilmington waar we nog een kleine hike van een uur hebben gedaan. And guess what, iedereen wilde zo graag een slang zien (nou mijn niet gezien) en uiteindelijk lag de giftigste slang die je kan bedenken voor MIJN voeten. Hey thanks buddy, je had ook bij de liefhebbers kunnen rondkronkelen. Nadat ik heel Australië bij elkaar gegild had, wist ik niet hoe snel ik weg moest wezen.
Uiteindelijk in Adelaide aangekomen ging ik de volgende ochtend weer lekker vroeg op weg naar Kangaroo Island waar ik twee dagen heb gespendeerd. Mooie plek, helaas viel het weer behoorlijk tegen. Daarentegen was de groep wel gezellig en aangezien een aantal van hen mij ook zouden vergezellen tijden de Great Ocean Road, begon ik al enorme zin te krijgen in het avontuur naar Melbourne.
Na Kangaroo Island en Adelaide vertrok ik 13 Maart naar Melbourne via de Great Ocean Road. Met de stops in Grampians National Park, de Apostelen en al het andere moois langs de kustroute kan ik niets anders zeggen dan een geweldige aanrader! Eenmaal in Melbourne aangekomen heb ik nog twee dagen de tourist uitgehangen, opgetrokken met Sarah en Lian en uiteindelijk 18 Maart de nachtbus genomen zodat ik 19 Maart weer in Sydney zou terugkeren. Want tja, dat was DE dag dat meneer en mevrouw Klavers mijlenver gevlogen zouden hebben om mij gedag te kunnen zeggen. Daarover de volgende, en waarschijnlijk laatste, keer weer!
Een dikke knuffel vanuit Brisbane,
Muriël
(En terugkomend op de titel, beetje een dure grap om te cancellen lol)
Ja die titel lezen jullie goed... waar kan ik mijn vlucht cancellen? Ik wil hier graag blijven. (PUNT) Helaas roept de studieplicht weer bijna, dus aan al het moois komt bijna een einde. Toch heb ik jullie nog behoorlijk wat bij te praten. Laat ik maar eens beginnen met mijn laatste stageweek en mijn reis alleen door de Outback, Adelaide en Melbourne!
3 Maart kwam sneller dan gehoopt en verwacht: mijn allerlaatste stagedag. Nadat ik een heerlijk afscheidsdiner op donderdagavond had gehad van mijn HR collega's, kwam ik vrijdag met een dubbel gevoel aan op mijn werk. Aan de ene kant had ik super veel zin in mijn trip die op 4 Maart zou beginnen, maar aan de andere kant wilde ik dit fantastische team helemaal niet verlaten. Daarnaast had ik die nacht ervoor al afscheid van Marlou genomen en moest ik datzelfde doen met Anna voor ik naar mijn werk ging. De gezellige sfeer was dan ook ver te zoeken op dat moment. Eenmaal om 17:00 begon de vrijdagmiddag borrel en werd ik door het team nogmaals apart genomen. Nu raad je al wel dat ik de sentimentele kant van mezelf weer heb laten zien tijdens de "speech" die Liv opdroeg om me te bedanken. Volgens mij waren mijn ogen meer rood die dag dan wit... na wat lieve woorden werd me een presentje uitgereikt: een polaroid camera en een goud kettinkje. Echt super lief dat ze dit allemaal voor me over hebben! Nog steeds voel ik me enorm verwend bij deze lieve mensen. Na genoeg gejankt te hebben, heb ik de avond goed afgesloten met wat andere collegaatjes, drankjes en uiteindelijk konden de tequila shots ook niet wegblijven. Pjirkje en Anouk zijn me nog op komen zoeken omdat ik hen ook niet meer echt zou zien. Dit voelde alleen niet als een officieel afscheid omdat ik Anouk bijvoorbeeld nog zou zien als ik mijn ouders van het vliegveld moest oppikken in Sydney.
De volgende ochtend werd ik gedropt op het vliegveld en begon dan eindelijk mijn langverwachte trip met als eerste stop Alice Springs. Op naar het red center, de eindeloze lange wegen en de beroemde Uluru. De hele vlucht heb ik voor apengapen gelegen. De vermoeidheid van de voorgaande dagen kwam even om de hoek kijken en ik lag al in een diepe coma voor we überhaupt met het vliegtuig waren opgestegen. Na een vlucht van 3 uur zette ik voet aan wal in Alice Springs, midden in de middle of nowhere. Met mijn geleende backpack, uiteindelijk aangekomen in mijn hostel voor alleen die ene nacht, lag ik alweer voor uitgeteld op mijn bed. Zo heet dat het er was en zo slaperig dat ik ervan werd. Uiteindelijk heb ik me uit bed weten te slepen om de zonsondergang te kijken op Anzac Hill samen met mijn kamergenootje Sarah, die blijkbaar de volgende ochtend dezelfde outback tour ging doen.
Om 5 uur ging dan ook het snerpende geluid van mijn wekker. Het voelde even weer als mijn zaterdagochtend Albert Heijn werktijden. Eenmaal opgehaald door de bus begon dan eindelijk de tocht door de outback heen die zou gaan eindigen in Adelaide. Ik maakte me alleen een beetje zorgen om de groep, ondanks Lian en Sarah, bestond de rest voor 80 procent uit Duitsers of swis-duitsers. Die begonnen natuurlijk hun eigen taaltje al weer lekker te verspreiden. Come on guys, we zijn in Australië. Pas je een beetje aan aan de taal!
Na een lange tocht van ongeveer vier uur kwam we uiteindelijk aan op onze eerste campsite, dichtbij Uluru. Na een lunch en een duik in het zwembad, zijn we uiteindelijk gaan rijden naar de Uluru om daar een wandeling te maken langs de berg. Uiteindelijk hebben we de avond afgesloten met een prachtige zonsondergang bij Uluru terwijl we aan het genieten waren van een zelfbereide avondmaaltijd en een heerlijke koele cider. De comfiness was alleen voor korte duur want die nacht werd de eerste nacht slapend in een swag, in de open lucht, met alle beesten in de buurt en vooral veel sterren aan de hemel. Ik moet zeggen dat het me allemaal is meegevallen. Ik heb de eerste nacht als een roosje geslapen in mijn swag!
De twee dagen daarna hebben we vooral veel hike tochten gedaan. De wekker om 04:00am, ontbijt nummer een om 04:30am en onderweg naar de volgende bestemming om 05:00am. Naast een hike van 7,4km bij Valley of the Winds bij Kata Tjuta zijn we ook de hike van 6km "the heart attack hill" in Kings Canyon gaan uitproberen. Deze laatste tocht vond ik toch wel de mooiste die ik heb gedaan in Aussie. Om 6 uur al aan het klimmen waardoor ik heb kunnen genieten van een zonsopgang op de top (terwijl het meerendeel van de groep nog hijgend en puffend halverwege de berg hing).
Na twee korte en slopende nachten kon ik eindelijk weer in een normaal bed slapen met een normaal kussen EN een airconditioning. Halleluja. De volgende ochtend was het opstaan zelfs pas om 06:00am waardoor het gewoon als uitslapen voelde. Vanuit Cooper Pedy zijn we door gereden naar Wilmington waar we nog een kleine hike van een uur hebben gedaan. And guess what, iedereen wilde zo graag een slang zien (nou mijn niet gezien) en uiteindelijk lag de giftigste slang die je kan bedenken voor MIJN voeten. Hey thanks buddy, je had ook bij de liefhebbers kunnen rondkronkelen. Nadat ik heel Australië bij elkaar gegild had, wist ik niet hoe snel ik weg moest wezen.
Uiteindelijk in Adelaide aangekomen ging ik de volgende ochtend weer lekker vroeg op weg naar Kangaroo Island waar ik twee dagen heb gespendeerd. Mooie plek, helaas viel het weer behoorlijk tegen. Daarentegen was de groep wel gezellig en aangezien een aantal van hen mij ook zouden vergezellen tijden de Great Ocean Road, begon ik al enorme zin te krijgen in het avontuur naar Melbourne.
Na Kangaroo Island en Adelaide vertrok ik 13 Maart naar Melbourne via de Great Ocean Road. Met de stops in Grampians National Park, de Apostelen en al het andere moois langs de kustroute kan ik niets anders zeggen dan een geweldige aanrader! Eenmaal in Melbourne aangekomen heb ik nog twee dagen de tourist uitgehangen, opgetrokken met Sarah en Lian en uiteindelijk 18 Maart de nachtbus genomen zodat ik 19 Maart weer in Sydney zou terugkeren. Want tja, dat was DE dag dat meneer en mevrouw Klavers mijlenver gevlogen zouden hebben om mij gedag te kunnen zeggen. Daarover de volgende, en waarschijnlijk laatste, keer weer!
Een dikke knuffel vanuit Brisbane,
Muriël
(En terugkomend op de titel, beetje een dure grap om te cancellen lol)
-
05 April 2017 - 15:52
Erica :
Hey Muriël, weer heerlijk om te lezen. Vindt het stiekem ook wel jammer dat je terug komt omdat ik dan je verslagen niet meer kan lezen. Hihihihihih nee hoor grapje ik kan niet wachten om je weer te zien dan kan ik live van je verslagen genieten.
Lieve Muriël nog zo'n dag of zes en dan zit je avontuur erop.
Doe de groeten aan dhr en mw Klavers, geniet nog even van Australië en van elkaar. Tot snel, een hele dikke knuffel van mij xxx.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
